Обнимаю маму
Уходя на век
И на долго кану
Бедный человек

Мамин тонкий образ
Весь в моих руках
Я твой вечный должник
И всегда в бегах

Не приходят слезы
Чувствам нету мест
Белые березы
Над могилой крест

Папа отдыхает
Длинный путь – конец.
Встречи ожидает
Брачный их венец

Не скажу спасибо
Сколько нужно раз
Новое обьятье
Соплетет ли нас.

 

Krama gammal mamma
Lämna henne här
Evighetens drama
Inte en chimär

Tunna kroppen hennes
Hela i min famn
Låter hon mig ledas
Ut ur hennes hamn

Känslor – inte gräva
Tårar stannar här
Björkarna vid graven
Pappa vilar där

Slutat långa vägen
Livet varit tungt
Mammas tunna väsen
Väntar han till slut

Inte tacka noga
Hundra tusen namn
våra händers skugga
Blir den till en famn?